Rusya'da başkanlık araçları müzesi devlet başkanlarına ait otomobillerin tarihteki değişimini gösteriyor

Ulaşım aracı olmanın ötesinde statü, zenginlik ve kimliğin sembolü olarak görülen otomobiller, dünya liderleri için de "ulusal gururun, teknolojik üstünlüğün ve güvenliğin" göstergesi olma özelliği taşıyor.

Tarih boyunca Rus devlet liderlerinin kullandığı resmi araçlar, Moskova'da bulunan Özel Amaçlı Garaj Müzesi'nde sergileniyor.

2021'de kurulan ve devlet başkanları ile diğer üst düzey yetkililerin korunmasından sorumlu seçkin bir kurum olan Rusya Federal Güvenlik Servisi (FSB) tarafından işletilen müze, resmi araçların Rus İmparatorluğu'ndan modern Rusya Federasyonu'na kadar geçirdiği evrimi gözler önüne seriyor.

Müzenin tanıtımından sorumlu Yekaterina Ostapenko, tarih boyunca Rus devlet başkanları tarafından kullanılan otomobillerin hikayesini AA muhabirine anlattı.

Ostapenko, 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan otomobillerin ilk olarak Çar 3. Aleksandr tarafından satın alındığını ancak dönemin geleneksel ulaşım aracı olan gösterişli at arabasının sarayda kullanılmaya devam ettiğini aktardı.

Otomobillerin yeniliklere daha açık olan 2. Nikolay döneminde hızla benimsendiğini belirten Ostapenko, "1917'de Çar 2. Nikolay'ın garajında farklı markalardan 56 araç bulunuyordu. Bu, o dönemde herhangi bir devlet başkanının sahip olduğundan daha fazlaydı." dedi.

- Yerli üretime geçiş

Rus Devrimi ve Bolşeviklerin iktidara gelişiyle birlikte imparatorluk araçlarının büyük bir kısmının dağıtıldığını ya da yok edildiğini kaydeden Ostapenko, 2. Nikolay dönemine ait Fransız üretimi Delaunay-Belleville dahil bazı modellerin ise Federal Güvenlik Servisi tarafından müzeye kazandırıldığını söyledi.

Ostapenko, Bolşevik lider Vladimir Lenin'in güvenlik danışmanlarının "en güvenilir araç" olarak gördükleri İngiliz marka "Rolls-Royce'u" tercih ederken Sovyetler Birliği lideri Josef Stalin'in ise ABD yapımı "Packard" limuzinleri tercih ettiğini aktardı.

Stalin'in, yabancı lükse bağımlılığı, büyük bir güç olan Rusya için uygun görmediğini belirten Ostapenko, "Stalin, bu nedenle yerli bir alternatif yaratma kararı aldı ve 'ZİS' limuzinlerinin geliştirilmesini emretti. Ancak büyük tasarımlara rağmen ZİS modelleri, Batılı rakiplerinin teknik kalitesine ulaşamadı ve bu nedenle Stalin, ölene kadar Packard kullanmaya devam etti." dedi.

Ostapenko, Stalin'den sonra göreve gelen ve zırhlı araç kullanmayı reddeden ilk Sovyet lider olan Nikita Kruşçev döneminden itibaren Sovyet liderlerin yerli üretim "ZİL" limuzinleri kullandığını ifade etti.

Bu otomobillerin zamanla "Batılı muadilleriyle yarışabilecek ve hatta bazı yönlerden onları geçebilecek" düzeye geldiğini söyleyen Ostapenko, "Bu evrim, müzenin dikkat çekici koleksiyonunda belgeleniyor." diye konuştu.

Mihail Gorbaçov döneminde Sovyet otomotiv teknolojisinin gerilediğini dile getiren Ostapenko, Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından, Rusya'nın zayıflayan ekonomisi ve sanayi sektörünün artık lüks otomobil üretimini sürdüremediğini belirtti.

Ostapenko, eski devlet başkanı Boris Yeltsin'in Almanya'dan zırhlı "Mercedes-Benz" limuzinler sipariş etmesiyle Stalin döneminden bu yana görülmeyen zırhlı araçlara geri dönüldüğünü kaydetti.

- Rusya'nın altını "Aurus"

Ostapenko, "Vladimir Putin'in iktidara gelmesiyle birlikte, modern bir lüks Rus otomobili yaratma hedefi konuldu." dedi.

Hayata geçirilmesi neredeyse 20 yıl süren markanın adının başlangıçta geleneksel bir Rus kadın adı olan "Marusya" olmasının planlandığını belirten Ostapenko, daha sonra Latince "altın" anlamına gelen "auru" ile "Rusya" kelimelerinin birleşimi olan "Aurus" isminde karar kılındığını anlattı.

Ostapenko, başlangıçta törenler için tasarlanan Rus üretimi Aurus'un bugün limuzin, sedan, crossover ve minibüslerden oluşan bir filoya sahip olduğunu belirterek, "Bugün Aurus, Özel Amaçlı Garaj Müzesi'nin gözbebeği konumunda ve koleksiyonun merkezinde Putin'in başkanlık yemin töreninde kullandığı limuzin yer alıyor." diye konuştu.

Rus liderlerine, çarlara ve üst düzey yetkililere ait arabaların "ulusal öncelikleri ve siyasi mesajları anlamak için bir mercek sunduğunu" vurgulayan Ostapenko, "Bu araçlar yalnızca kişisel zevkleri değil, aynı zamanda güç, kültür ve imajın küresel sahnedeki kesişimini de ortaya koyuyor." ifadesini kullandı.