ÇOCUĞUN AYAZDAKİ HAYALLERİ !

Ben ayazda beklemeseydim veya bekleyen birisi Konya Şeker’de göreve gelmeseydi, belki kantarlar 7 gün 24 saat pancar alımı yapsın diyen de çıkmayacaktı.    Pancarın yanında üç beş kalem ürünü daha alan fabrika olsa kara lastik ayakkabıya mahkûm olmazdık diye hayıflanan bir genç göreve gelmeseydi pancarın yanına belki de ayçiçeği, mısır, patates eklenemez ve çiftçinin ahırında hayvan sayısını artıramazdı. Un var, şeker var, yağ var, bunları helva yapıp jan janlı ambalajlarla bize satanlar niye hep yabancılar diye düşünen bunu da kendine dert edinen bir adam buralardan uzak kalsa belki de binlerce kalem mamul ürün için ödenen paralar hala dışarıya akıp gidecekti. İşin özeti şudur, römork altında pancar teslim nöbeti bekleyen çocuk, o ayazda kurduğu hayalleri hayata geçirmiştir. Yani fikrin oluşması hayat hikâyemizin bizatihi kendisidir.